Mijn beide oma\'s maakten voor mij al van kleins af aan rijstepap. Afhankelijk van de oma die hem maakte, werd de rijstpap op een andere manier gemaakt. De ene oma werkte met een vanillestok, maar deed er geen saffraan in. Mijn meter, oma langs vaders kant, maakte hem met vanillesuiker en saffraan. Ik kon naar de rijstepap ook erg uitkijken.
Thuis grapten we wel eens dat mijn vader naar de hel zou gaan, want in de hemel zouden ze rijstpap met gouden lepeltjes eten. Maar mijn vader en mijn echtgenoot eten nu eenmaal niet graag rijstepap. ;) Maar das niet erg, dan is er meer voor degene die het wel graag eten.
Wanneer ik op rijstepap ging zoeken op Google kwam ik weer tegen dat rijstepap of in Vlaanderen ook rijstpap hetzelfde is als rijstebrij. En de uitleg van rijstebrij is: een oud, zoet gerecht is op basis van rijst.
De oma\'s rijstpap die ik hier vandaag bereid is op de Vlaamse manier. Per slot van rekening kwamen mijn grootouders allemaal uit Vlaanderen. Ze zijn er jammer genoeg niet meer, maar ik vind het erg fijn om ze ook culinair te herdenken. ;)
Wanneer je oma\'s rijstepap gaat maken doe je dit het beste in een kom met een dikke bodem. Deze kommen zijn ideaal om in te stoven of te sudderen. De dikke bodem zorgt er namelijk voor dat de warmte beter verdeeld wordt over de kom. Dit in combinatie met het regelmatig roeren voorkomt dat je gerechten aanbranden op de bodem. Ik doe dit zelf in een gietijzeren kom. (Hier kun je gietijzeren kommen bij Bol.com bekijken.)
Ikzelf gebruik ik dit gerecht echte vanille en saffraan. Dit zijn beiden dure specerijen, maar de vanille gebruik ik tegelijk ook om vanillesuiker te maken. Dat drukt de prijs dan ook wat. Maar ik vind dat je dit wel proeft in het eindresultaat.
Oja, terwijl je rijstepap maakt, kun je tegelijk bijvoorbeeld ook je avondeten koken. Dit gerecht bestaat namelijk voor een groot deel uit wachttijd.
De rijstepap zoals die oorspronkelijk was als oma hem maakte. Met vanille en safraan.
Met elk gerecht zijn er mogelijkheden om hiermee te gaan variëren. Dat zorgt dat het steeds een ander toetje wordt.